De aftakeling is begonnen…

Daar zit ik dan… Met mijn goede gedrag en een kies minder… En ik kan me niet aan de gedachte onttrekken, dat de aftakeling is begonnen….

Vanmorgen vol goede moed ingestapt bij mijn nichtje. Omdat zij wat file was tegengekomen onderweg, gingen we na een bakkie maar meteen op pad. Op naar de kaakchirurg in het Erasmus MC! Vrijwel direct kwamen we in een lange, langzaam voortsjokkende rij met auto’s terecht. Wel gezellig, want we konden meteen even bijkletsen. Gelukkig arriveerden we op tijd in het ziekenhuis. En hoewel ik er natuurlijk wel vaker kom, was het even zoeken waar we moesten zijn….

Tijd om na te denken of me nerveus te maken, had ik niet. Ik werd meteen naar binnen geroepen voor een foto. En terwijl ik daarna bij mijn nichtje wilde gaan zitten, kon ik meteen weer opstaan om me bij de kaakchirurg en haar assistente te melden…. Inmiddels wel wat nerveus nam ik plaats onder grote, felle lampen met een dame naast me, die me van alles uitlegde. De kaakchirurg kwam binnen en ze vertelde me, dat ze mijn dikke dossier had gezien. En natuurlijk begreep ze, dat ik er tegenop zag…..

De verdoving was even venijnig, maar werkte vrij snel. Na een aantal testen werd mijn gevoelloze linkerkant van mijn gezicht goedgekeurd en kon ze aan de slag. Met alle geduld en steeds weer uitleg wat ze gingen doen en tegenkwamen, wrikte ze langzaam maar zeker mijn kies eruit. Aan alle kanten brak hij af. Alleen al het geluid daarvan, bezorgde me de koude rillingen. Mijn gezicht afgedekt en alleen mijn mond en neus buiten het operatie doek….

Uiteindelijk bleek de ontsteking, zelfs na mijn antibiotica kuur van een week, nog vrij heftig te zijn en ging ze nog even door met hakken en slijpen om zoveel mogelijk van die ontsteking weg te halen. Vervolgens ging er een keurig touwtje in met strik. Verteert vanzelf over een dag of 10…. Vanaf morgen 4x per dag spoelen met één of ander ontsmettings goedje…. En dan hopen, dat ik tussen de 3e en 5e dag geen dikke of blauwe koon krijg.

Maar hé, die rotkies ben ik kwijt! Op naar de volgende operatie maandag a.s.!! Zou het ooit gaan wennen?? Nu nog het beeld van aftakeling kwijtraken…. Want ja, tenslotte ben ik toch echt 50….