Al als heel klein meisje wist ik het zeker… Ik wilde ooit moeder worden. Liefst van een heel elftal. Een vriendinnetje van me op de middelbare school had 3 zussen. Leek me best gezellig. Oké, het was dan geen elftal, maar 4 leek me ook wel een leuk aantal. Alleen hoe het ook liep in mijn leven, moeder werd ik niet. Hoe graag ik dat ook wilde… Toen ik me daar min of meer bij neer had gelegd, kwam ik een vriendje van vroeger tegen….
Dat bracht de wens toch weer boven. Ondanks mijn zelf gestelde grens van 36 jaar. Geen idee overigens waarom, maar dat zat ik mijn hoofd. En dus gebeurde het, dat ik, net 41, toch eindelijk nog moeder werd. Van een heel klein jongetje. Een maand te vroeg. Geboren met de keizersnee. En wat was hij mooi en perfect. Een porseleinen gezichtje en een prachtige bos donker haar…. Wat een cadeautje op mijn leeftijd. Een prachtig, gezond mannetje.
