De datum: 10 augustus 2011. Sem, bijna 4 jaar, en ik zitten in onze nieuwe tuin. Als de sleutel in het slot van de voordeur klinkt, weten zijn kleine beentjes niet hoe snel ze daarheen moeten rennen. Want dat geluid betekent meestal, dat zijn allergrootste vriend ter wereld even langs komt…
Lees verder “Voor en na… Een verhaal over een mattenklopper en een gewond beertje…”
Vaderdag… Het blijft een beladen dag hier bij ons thuis. Sem heeft geen vader. Ik ben de allerliefste vader, die er bestond, bijna 7 jaar geleden verloren. En daarmee is Sem zijn opa-pappa kwijtgeraakt. Popa noemt hij hem inmiddels. Briljant bedacht vond ik. Dus die houden we erin. En toch was de week hiernaartoe meer beladen dan de dag zelf. “Belangrijk is niet de weg, die je gaat, maar het spoor wat je achterlaat” staat op zijn steen. En wow! Wat een spoor heeft mijn vader achtergelaten. Zo bijzonder…. Lees verder “Beeldbellen”
Ik ben een echt vaderskindje. Altijd al geweest. Mijn vader was mijn grote voorbeeld. Degene, die me beschermde tegen alles en iedereen. Mijn eerste grote liefde… Mijn redder in nood… De belangrijkste man in mijn leven, naast mijn kleine jongen. Lees verder “Op de schouders van mijn vader…”
Take 50 