Tijd voor de volgende opdracht in de Mamma Challenge 2017. Een weekje voor mezelf. ME-time!! En of dat bevallen is, ga ik je allemaal vertellen…
Zaterdag, 29 juli om 14:30 uur staat onze vriendin op de stoep. In de gang staan 4 tassen van Sem te wachten en 1 kleine weekendtas voor mezelf. We gaan op weg naar Ermelo. Sem gaat op zomerkamp, naar Heel OKEE bakt. En hij heeft er heel veel zin in! Mijn gevoel is dubbel. Een hele week, zo lang is hij nog nooit alleen weg geweest. Daar staat tegenover, dat ik een weekje de luxe krijg om even “mijn eigen ding” te doen. Even geen rekening hoef te houden met…
Als we op de plaats van bestemming aankomen, komt er een vies miezerig regentje naar beneden. Grappig genoeg lijkt Sem daar weinig van te merken. Hij pakt zijn spullen uit, pompt zijn luchtbed op, installeert zijn nieuwe slaapzak en rent vervolgens naar buiten om te gaan voetballen met Ć©Ć©n van de leidsters. Hij heeft zijn draai al gevonden.
Bij het afscheid, een half uurtje later, zie ik bij mijn stoere vent toch even een gespannen gezichtje verschijnen. Dus we knuffelen elkaar even extra hard. En na een dikke kus en het wensen van heeeel veel plezier scheiden onze wegen. Hij gaat bakker Barry helpen, wij gaan een nachtje naar Amersfoort. Daar genieten we van een heerlijk diner. Wat is dat lang geleden, zo op mijn gemak lekker bijkletsen en nog heerlijk eten ook.
De volgende dag maken we Amersfoort onveilig. En na een dagje struinen, gaan we ontspannen naar huis. Alhoewel… Ontspannen… Op zondagavond zit ik met een knoop in mijn maag. En die knoop gaat maar niet weg. Want pffff…. Je kind achter laten en totaal niets weten, zien of horen… Misschien is het voor andere ouders te doen, maar ik heb er heel veel moeite mee. Dus trek ik de stoute schoenen aan en stuur ik met bonkend hart en hoofd een mailtje. Dat ik het heel moeilijk vind en dat ik heel graag wil weten hoe het met hem gaat. En gelukkig krijg ik vrij snel een omschrijving, die er geen twijfel over laat bestaan, dat het echt over mijn kleine man gaat. MĆ©t de mededeling, dat hij helemaal in het thema zit en het heel leuk heeft met de andere kinderen. En dan kan ik het eindelijk voor een groot gedeelte loslaten….
Ik ga gezellig met vrienden onverwachts naar Hoek van Holland, wordt uitgenodigd om te gaan lunchen met een vriendin, ga bbq-en bij de buurtjes en speel tot laat in de avond Skip Bo. Ik verf mijn achterdeur, ruim nog wat spullen op in onze hobby-kamer. Eet wanneer het mij uitkomt en vergeet zelfs naar mijn fysio te gaan voor mijn wekelijkse training.
Kortom, ik ben even helemaal heerlijk bijgekomen deze week. En dan merk ik, dat ik MIJ mis…. Gewoon Angeel. Gewoon ik. Gewoon spontane dingen doen. Ja zeggen tegen dingen, die eigenlijk soms niet zo handig zijn… Ja zeggen tegen mezelf! Maar ik besef ook, dat MIJ inmiddels ook al bijna 10 jaar bestaat uit mezelf en dat kleine jongetje, wat een stukje van mij is….
Dat jongetje wat ik alleen op de wereld heb gezet, alleen heb opgevoed en waar ik zo trots op ben, op wie hij is en wat hij doet. Dat jongetje sta ik de zaterdag erop in Rotterdam op te wachten. ĆĆ©n van de vrijwilligers is zo lief om hem mee terug te nemen naar huis. Ik heb het zenuwachtige gevoel van een soort blind date. En dan staat hij daar opeens…. In zijn blauwe jasje, 10 cm gegroeid. Hij vliegt me in mijn armen en we zijn zoooo blij om elkaar weer te zien.
Op zijn stoel zit een nieuwe knuffel, zijn leeuwtje, die hij zo graag wilde. De enthousiaste verhalen komen al meteen los. Hij heeft peer gegeten en paprika, wortel en aubergine. En hij heeft een oorkonde gekregen van aanstormend baktalent. Mag die in een lijstje op mijn kamer, vraagt hij. Ā Tuurlijk, lieverd, we zoeken iets moois uit. Als we thuiskomen kruipt hij, nog steeds vertellend, met een wit en moe gezichtje tegen me aan. En eerlijk is eerlijk…. ME-time is fijn. Maar met al die knuffels, kusjes en mooie verhalen is ook die WE-time weer heerlijk!!
Eerder deze week krijgen we als “bonus” nog zijn kampboekje in de bus. Wat leuk om nog even na te genieten… Volgend jaar wil hij weer!!
Nog meer ME-time verhalen lezen?
Take 50 
Mooi schat. Me-time vs We-time, het is de kunst de balans te vinden. š¤
X
LikeLike
En hoe belangrijk die balans is, heb ik pas in die week gemerkt. We zijn een stuk leuker samen, als we af en toe ook even apart van elkaar zijn ššš
LikeLike
wat een fijne tijd voor jullie allebei… en nu weer mooie nieuwe dingen samen beleven!
LikeLike
Dat was het zeker! En weer nieuwe herinneringen samen maken, is ook weer heerlijk š
LikeLike
Loslaten is zo moeilijk. Ik herken je verhaal. Al heb ik bij Nik meer moeite dan bij Dion. Maar Nik was mijn shadow. Was altijd bij me. Ze had heimwee tujdens logeren. En de eerste keer dat ze weg ging op kamp deed het voelen alsof ik onvolledig was. Ik mistte mijn shadow die altijd er was, al 12 jaar lang. En steeds verder heb ik het draadje moeten laten vieren en soms, zoals deze week toen onze dame veel te laat terug kwam van haar volwassenleven uit Amsterdam, springt de draad op rem om haar terug te halen. Heel langzaam beginnen Ron en ik te wennen aan het weer samen zijn. In ons geval samen tijd.
En zo zal jij dit gevecht ook aangaan steeda langer wordt het draaitje naar je mannetje. De eerste stap heb je genomen en even kon je je weer Angeel voelen. En dat is even lekker en die tijd voor me time komt sreeds vaker voor maar geniet nog maar even van je kleine schaduw die jou volledig maakt. Xxxxx
LikeLike
Pffff… ik vind het inderdaad het moeilijkste wat er is… Het was heel dubbel die week. Fijn om tijd voor mezelf te hebben, maar zo moeilijk om niet te weten hoe hij het daar had… En jij bent al zoveel stappen verder. En toch blijf je altijd die moeder, die zich inderdaad incompleet voelt zonder haar kind. Maar we moeten er maar op vertrouwen, dat we ze zo hebben opgevoed, dat ze in staat zijn hun eigen weg op een goede manier te gaan… Dikke knuffels xxx
LikeLike
Wat een geweldig verhaal, dat je kon vertellen was al bekend, maar je kunt ook genieten van je eigen verhaal, mooi om te lezen, wie heeft de tekening met het leeuwtje gemaakt? Kun je al bij je schouder komen om je zelf twee klopjes te geven. Het voor genieten voor het komende jaar al weer begonnen.
LikeLike
Dank je wel, Jan š
Die tekening is een foto, die ik bewerkt heb. Leuk hĆØ!
En die schouder, dat komt goed, hoor š
En volgend jaar gaat het vast goedkomen. Wat een leuke ploeg met mensen, die met die kids allerlei avonturen beleven…
LikeLike