Over respect gesproken…

Van verbinding naar verwijdering?

De laatste tijd word ik uitgemaakt voor domme koe en mak schaap, wat met de regels meeloopt. Niet letterlijk, hoor, maar wel indirect door mensen, die de regels van nu, in deze Corona tijd, onzin vinden. De regels, die met voeten worden getreden in Amsterdam op de Dam. Vanwege een demonstratie om aan te geven, dat Black Lives Matter. En dan die BOA’s, die gewoon hun werk willen doen. Netjes vragen of mensen zich aan de regels houden en dan in elkaar worden geslagen. Is er nog wel iets wat respect verdient in de tijd waarin we nu leven? Heeft de verbinding plaatsgemaakt voor de verwijdering?

Die verbinding was zo sterk voelbaar de afgelopen weken. Verbinding met alles en iedereen. Samen staan we sterk, was het motto. En samen krijgen we Corona onder controle. Boeren konden hun spullen verkopen aan particulieren. Restaurants maakten maaltijden voor mensen, die het een stuk minder hadden. Iedereen deed boodschappen voor elkaar. Bestellingen werden thuis bezorgd. Alles om elkaar te helpen. We bleven zoveel mogelijk thuis, hielden 1 1/2e meter afstand en hoesten en niesten in ellenbogen. In de supermarkten stonden ontsmette karretjes klaar. En handgel en handschoenen voor de bezoekers. Bij de deur van bedrijven, zoals de GAMMA, stonden bewakers bij de deur. Om erop toe te zien, dat iedereen alles netjes volgens de regels deed.

Het was voor veel mensen fijn om die verbinding te voelen, terwijl ze zich terug konden trekken in hun eigen coconnetje. Steun werd van alle kanten aangedragen. En het lijkt wel  of met het versoepelen van de regels ook de verwijdering tussen mensen weer komt. Want plotseling weet iedereen het beter. Als er iets gepost wordt “tegen” de regels, is het zo’n ellenlang verhaal, dat ik mijn aandacht er niet bij kan houden. Ik ben iemand, die graag de dingen van allerlei kanten bekijkt. En ik wil over alles nadenken. Zolang mensen mij maar met hetzelfde respect behandelen als ik bij hen doe. Me stomme koe en gedachteloos schaap noemen, nodigt voor mij niet uit om het stuk wat je deelt te gaan lezen. Sterker nog: mijn haren gaan er recht van overeind staan.

Wat maakt, dat mensen bij zo’n langzame versoepeling vinden, dat alles weer mag? Zodra het werd aangekondigd, leek alles weer vol te lopen. Met welk doel? Zo snel mogelijk weer terug naar af? Wat maakt, dat je het als jongere normaal vindt om BOA’s in elkaar te rammen als ze je vragen om je aan de regels te houden? Daarmee dwing je geen respect af. Sterker nog, ze zullen het je alleen maar moeilijker gaan maken. Ook de demonstratie op de Dam in Amsterdam kan mijn respect niet wegdragen. En alle toestanden in Amerika al helemaal niet. Wat hebben plunderingen en vernielingen te maken met je wil om iets duidelijk te maken? Het maakt het voor iedereen alleen maar grimmiger en heftiger. Zo’n energie hangt er nu ook in de lucht. Zwaar, een energie van: we zijn er nog niet….

Mijn respect krijg je door de discussie met me aan te gaan. Jouw argumenten neer te leggen, waarom jij denkt, dat de genomen maatregelen overdreven en misschien zelfs overbodig zijn. Dát is het moment, dat ik misschien ga luisteren naar jouw kant van het verhaal. Tot die tijd ben ik liever té voorzichtig dan dat ik, na 2x kanker te hebben overleefd, op mijn buik op een IC kom te liggen met Corona. Diep respect heb ik voor mensen, die niet alleen gillen en roepen, maar die door hun uitstraling hun woorden kracht bijzetten. Diep respect ook voor de broer van George Floyd, die mensen oproept te stoppen met alle plunderingen. Simpelweg door te zeggen, dat hij daar zijn broer niet mee terugkrijgt. En dat het volkomen zijn doel voorbij schiet.

Diep geschokt was ik door zijn dood. Diep geschokt door de manier waarop. Diep geschokt, dat een mens een ander mens zoiets aan kan doen. De beelden snijden door mijn hart en ziel. Het is in mijn hoofd en gevoel niet te bevatten. Volkomen niet te bevatten. Black Lives Matter? Ja, dat doet het zeker. ALL Lives Matter…. Voor mij zijn mensen gelijk, wat hun huidskleur ook is. Behandel je mij op een normale manier, dan doe ik dat ook bij jou. Ik heb van huis uit nooit geleerd om mensen anders te behandelen, omdat hun buitenkant anders is. Respect nogmaals voor de familie van George. Respect overigens ook voor diegenen, die achteraf toegeven, dat de Dam, die volstroomde, niet zo’n geweldig plan was. Ik kan gewoon niet bevatten, dat je alsnog probeert het allemaal te verdedigen of goed te praten. Diep respect voor die agenten, die knielen voor demonstranten. Dát is een manier om respect en medeleven te tonen, die mij kippenvel geeft en me tot tranen toe roert.

Respect ook voor mensen, die op een normale manier met andere mensen praten, terwijl ze misschien wel heel verschillende meningen hebben. Iedereen mag die hebben. Natuurlijk. Maar zonder gillen, schreeuwen en schelden, kom je er echt ook wel uit. Ga elkaar geen domme koe noemen als iemand anders niet dezelfde gedachtegang heeft als jij. En mij mag je een mak schaap noemen. Misschien blijkt achteraf, dat ik te voorzichtig ben geweest. Dat hoop ik dan maar. Want alles is beter dan het alternatief. Ben ik bang? Nee, ik ben niet bang. Maar als ik de keus heb: liever niet op een IC met Corona. Ik ga het risico niet nemen…. En ik hoop vooral, dat niet alle verbinding verloren gaat in respectloosheid voor elkaar. Stop de verwijdering, met alle respect voor iedereen. Zoek weer de verbinding. De verbinding, die mensen zo onnoemelijk sterk maakt.